Herby
Herby
Herb Topór
| Opis | Pole tarczy jest koloru czerwonego. Znajduje się w nim biały topór obrócony ostrzem w lewą stronę. W hełmie widnieje podobny topór lecz nieco skrzywiony ostrzem w dół, jak gdyby wbity nim w koronę. Spotyka się odmiany tego herbu z polem tarczy w kolorze żółtym lub błękitnym. Inna nazwa: STARZA. |
| Geneza | Jest to niewątpliwie jeden z naszych najstarszych herbów, którego rodowód sięga „według niektórych” nawet w czasy Polski przedchrześcijańskiej. Według Niesieckiego pojawił się on u nas wraz z pierwszym Lechem i czasami jest też nazywany STARZA dla podkreślenia „starożytności swojej”. |
Herb Lis
| Opis | W czerwonym polu tarczy jest umieszczony symbol białej strzały z dwoma poprzecznymi białymi belkami (jelcami) i grotem skierowanym do góry. Wizerunek ten tworzy kształt krzyża z podwójnymi ramionami zakończonego u góry symbolem grotu. Z korony hełmu wychyla się lis z zadartym do góry ogonem. Spotyka się wersje z ukośnymi belkami (ramionami) oraz odmiany z jednym lub trzema poprzecznymi belkami. Również w hełmie często widnieją trzy strusie pióra zamiast lisa. Inna nazwa: MURZA. |
| Geneza | Pierwotnie w tarczy figurował symbol lisa i dopiero później (około roku 1058) został on wyniesiony ponad koronę. Miejsce w tarczy zajął wówczas symbol wyżej opisywanej strzały. Został on nadany jednemu z przodków tego rodu w bitwie z Jaćwingami i Litwinami, stoczonej nad rzeką Bzurą w rejonie Sochaczewa. Doszło do niej, gdy niewielka grupa wojsk polskich otoczyła nieprzyjaciela i na znak wystrzelonej płonącej strzały, jednocześnie uderzyła na niego. Atak zakończył się pomyślnie a dowodzący tą operacją został uhonorowany zmianą symbolu tarczy herbowej. Herb został opisany przez Jana Długosza i występuje w przekazach z bitwy grunwaldzkiej. Najstarsza znana nam pieczęć pochodzi z 1226 roku. |
